Αγάπησα πάντα τον έρμο λόφο
Που δεν αφίνει τη ματιά μου πέρα
Εκεί να φτάσει ως τουρανού την άκρη.
Στέκω, ταπέραντα κυττάζ μάκρη
Κι’ απόκοσμη σιωπή, βαθιά γαλήνη
Κρυφά μου παρασταίνει ο λογισμός μου
Κι ο τρόμος την καρδιά μου πάει να πάρει.
Κι όπως ακούω μέσα στα δεντροκλάδια
Το αγέρι να στενάζει, εγώ συγκρίνω
Την άπειρη σιγή με τη φωνή του,
Και συλλογιούμαι την αινιότη
Και τους καιρούς που επέθαναν και τούτον
Τον τωρινό καιρό που ζει και πνέει…
Κι έτσι γλυκά νιώθω το στοχασμό μου
Να πνίγεται στο πέλαγο του Απείρου.

Articoli correlati:

Giacomo Leopardi in amarico Giovanni Papini în România și în Italia Ο αφορισμένος (Lo scomunicato) Κάμποι της Σαλονίκης (Campi di Salonicco) Umetnost življenja (Cesare Pavese) Il greco come lingua elettiva Немецкий способ накопления богатств | Το γερμανικό τρόπο πλουτισμού | Il sistema tedesco di far soldi I servizi segreti tedeschi spiano Atene da anni