Ultimamente in Italia si è discusso, anche a sproposito, della salma di Vittorio Emanuele III, riportata infine in patria dalla Cattedrale di Santa Caterina al Santuario di Vicoforte assieme alle spoglie della Regina consorte.
Cade a fagiuolo quindi un canto di Ljubo Ševaljević dedicato al padre di Elena di Savoia, Nicola I del Montenegro (1841–1921) composta nel 1989 per celebrare il ritorno delle spoglie del primo Re del Montenegro (e della regina Milena) all’antica capitale del Regno, Cettigne.
Dobro doša Gospodare
Пробуди се Црна Горо
[Probudi se Tsrna Goro]
(Svegliati Montenegro)
и на ноге своје скочи
[i na noge svoje skoči]
(e alzati in piedi)
да поздравић како ваља
[da pozdravić kako valja]
(per accogliere con tutti gli onori)
некадашњег твога Краља
[nekadašnjeg tvoga Kralja]
(il tuo antico Re)
*Ref.*
Из туђине, из далека
[Iz tuđine, iz daleka]
(Dalla terra straniera, da lontano)
ђе почива још одавно
[đe počiva još odavno]
(dove ha riposato a lungo)
добро доша Господаре
[dobro doša Gospodare]
(Bentornato Signore)
на Цетиње твоје славно
[na Tsetinje tvoje slavo]
(alla tua gloriosa Cettigne)
*
Нек загуде Црна Горо
[Nek zagude Tsrna Goro]
(Fate risuonare per il Montenegro)
на гуслама танке жице
[na guslama tanke žitse]
(la corda sottile della gusla)
куда прођу сјене драге
[kuda prođu sjene drage]
(dove vanno le care ombre)
нашег Краља и Краљице
[našeg Kralja i Kraljitse]
(del nostro Re e della Regina)
*ref.*
Угасите врате живе
[Ugasite vrate žive]
(Spegnete le candele)
и звијезде што су сјале
[i zvijezde što su sjale]
(e le stelle che brillano)
Краљ Никола нека спава
[Kralj Nikola neka spava]
(Fate riposare Re Nicola)
на крш своје земље мале
[na krš svoje zemlje male]
(al centro del suo piccolo Paese)