Manos Khatzidakis
Tsamikos
(1976)

Στα κακοτράχαλα τα βουνά
[Sta kakotrákhala ta vuná]
Per i monti sassosi

με το σουράβλι και το ζουρνά
[me to surávli ke to zurná]
col suravli e lo zurna

πάνω στην πέτρα την αγιασμένη
[páno stin pétra tin aghiasméni]
in cima alla pietra benedetta

χορεύουν τώρα τρεις αντρειωμένοι.
[khorévun tóra tris andrioméni.]
danzano ora i tre coraggiosi.

Ο Νικηφόρος κι ο Διγενής
[O Nikifóros ki o Dighenís]
Niceforo e Digenis

κι ο γιος της Άννας της Κομνηνής.
[ki o ghios tis Ánnas tis Komninís.]
e il figlio di Anna Comnena.

Δική τους είναι μια φλούδα γης
[Dikí tus íne mia flúda ghis]
A loro solo una scorza di terra

μα εσύ Χριστέ μου τους ευλογείς
[ma esý Khristé mu tus evloghís]
ma tu, Cristo, benedicili

για να γλιτώσουν αυτή τη φλούδα
[ghia na glytósun aftí ti flúda]
affinché proteggano questa scorza

απ’ το τσακάλι και την αρκούδα.
[ap’ to tsakáli ke tin arkúda.]
dallo sciacallo e dall’orsa.

Δες πώς χορεύει ο Νικηταράς
[Des pós khorévi o Nikitarás]
Guarda come balla Nikitaras

κι αηδόνι γίνεται ο ταμπουράς.
[ki aidóni ghínete o tamburás.]
e il tamburas che si trasforma in usignolo.

Από την Ήπειρο στο Μοριά
[Apó tin Ípiro sto Moriá]
Dall’Epiro alla Morea

κι απ’ το σκοτάδι στη λευτεριά
[ki ap’ to skotádi sti lefteriá]
e dalle tenebre alla libertà

το πανηγύρι κρατάει χρόνια
[to panighýri kratái khrónia]
una festa che dura anni

στα μαρμαρένια του χάρου αλώνια.
[sta marmarénia tu cháru alónia.]
tra le aiuole di marmo della morte.

Κριτής κι αφέντης είν’ ο Θεός
[Kritís ki aféndis ín’ o Theós]
Giudice e signore è Dio

και δραγουμάνος του ο λαός.
[ke dragumános tu o laós.]
e Suo interprete il popolo.